,

Po drugiej stronie bólu.

.

Przestałam bać się tego, czego najbardziej się bałam, wskutek czego mam nieuregulowany stosunek do strachu.

sza

Krzepnę w skorupce ciszy.
"Cisza to jest coś, co jest w człowieku. Niekoniecznie musi temu towarzyszyć cisza na zewnątrz."

przesypywanie

Spopielałe dłonie.. usta.. skronie.

Głowa posypana popiołem, bynajmniej nie na znak pokuty.

Zdmuchnąć popiół.. Strząśnąć pył..

Wolę siebie drapieżną i gniewną, wolę chłodną i pewną.

A budzę się jako grafitowy dym. Spływam z łóżka, rozrzedzona powoli wypełniam przestrzenie. Dopiero przed lustrem ustalam kształt zewnętrznej powłoki. Z wysiłkiem resublimuję, chowając głęboko splątane smugi poszarzałej trwogi.

By w ogóle móc mówić, tuż przed wyjściem do ludzi maluję usta, nadając im mocny kolor i blask. Gdy forma znacznie wyprzedza treść, nikt nie zwraca uwagi na puste słowa nagle obracające się w proch.